೧೦ ಜನವರಿ ೨೦೧೬
ನಮ್ಮ ಆತ್ಮದ ನಿಜವಾದ ಗುಣವು ಮೂರು ವಿಷಯಗಳಿಂದ ಮಂಕಾಗುತ್ತದೆ:
೧. ಬಯಕೆ: ಅದು ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಾಗಿರಬಹುದು. "ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಿರುವುದು ಬೇಡ", ಎಂಬುದು ಕೂಡಾ ಒಂದು ಬಯಕೆ.
೨. ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿ: ಅಂದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ನಿರ್ಣಯಿಸುವ, ವಿವೇಚಿಸುವ, ತಿಳಿಯುವ ಕ್ಷಮತೆ.
೩. ಅಹಂ: "ನಾನು ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ" ಎಂಬುದು ಅಹಂ.
ಈ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳು ಆತ್ಮವನ್ನು ಮಸುಕಾಗಿಸುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನವೆಂದರೆ, ಎಲ್ಲಿ ನೀವು ಈ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳವರೆಗೆ ಹಾಗೇ ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀರೋ ಅದು - ಬುದ್ಧಿ, ಅಹಂ ಮತ್ತು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುವುದು. ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ, ಆದ್ದರಿಂದ ಹೆದರಬೇಡಿ. ಆನಂತರ ನೀವು ಎಷ್ಟು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಹೊಂದಬಹುದು.
ಎಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳೂ ಕೆಟ್ಟವೆಂದಲ್ಲ, ಕೆಲವು ಬಯಕೆಗಳು ಒಳ್ಳೆಯವು, ಕೆಲವು ಬಯಕೆಗಳು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಇತರ ಕೆಲವು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕೆಟ್ಟವು. ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯವೂ ಇವೆ, ಆದರೆ ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿರಿಸಲು ಕಲಿತರೆ, ಆಗ ಸ್ಥಿರತೆಯು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದುವೇ ಸಮಾಧಿ.
ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳು ಇರುತ್ತವೆ, ಆದರೂ ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನೀವು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ, "ನಿನಗೇನು ಬೇಕು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಅವರು, "ಏನೂ ಬೇಡ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು. ನೀವಿದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರಾ? ಅವರು ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಧಾರಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮವನ್ನು ಮಂಕುಗೊಳಿಸುವಷ್ಟು ಅಹಂ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಬುದ್ಧಿಯು ಪ್ರೌಢವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಯಕೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಜ್ಞಾನ. ಬೇರೆ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ನಾವು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ಬಯಕೆಗಳಿಗೂ ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧವಿದೆಯೇ?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಯಾವುದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀವು ಯೋಚಿಸುವಿರೋ ಅದನ್ನು ನೀವು ಅದೃಷ್ಟವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತೀರಿ, ಅಲ್ಲವೇ? ಈಗ, ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಕೆಲವು ಗುರುಗಳು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆಂದರೆ, ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ನೋಡಿ, ಎರಡು ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆ:
೧. ನೀವು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿ.
೨. ನೀವದನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕಿ.
ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ನಾವು, "ಸರಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತ್ರವೇ ಬಯಕೆ, ಅದು ಈಡೇರಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನೀವು ಹಿಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮಹಾಋಷಿಯವರೊಂದಿಗೆ, ನೀವೇನಾದರೂ ಮಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತೀರೆಂದು ನೀವು ಹೇಳಿದರೆ; ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮಿಲಾನೋಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ಒಂದು ಬಯಕೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರೆ, ನೀವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತೆ ಅವರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಹೆಚ್ಚಿನವರೊಂದಿಗೆ, ಈಡೇರುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ತಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಅವರು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಶಿಷ್ಯರೊಂದಿಗೆ, ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಲು ಕಲಿಯಲೆಂದು, ಅವರ ಬಯಕೆಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ನೆರವೇರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೋಪ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಬಯಕೆಗಳಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹಾಕುತ್ತವೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೀವು ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಎಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಅವರಿಂದ ಬಿಡಿಸಲು ನೀವು ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮುಂಚಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳು ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. "ನಾನು ಇದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ ಅಥವಾ ನಾನು ಅದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ನೀವು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನೀವು ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಮುಗಿಯಿತು, ನೀವದನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಪಡೆಯಲಾರಿರಿ. ನೀವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ, ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆ, ಅದು ಈಡೇರಿದ ಬಳಿಕವೂ, ಅದು ಏಳುವ ಮೊದಲು ನೀವು ಯಾವ ಜಾಗದಲ್ಲಿದ್ದಿರೋ ಅದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ಗುರುಗಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, "ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನನ್ನನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಅವರು, "ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನು ಇನ್ನೂ ದೂಷಿಸಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಕೂಡಾ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. "ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನನಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ, ನಾನು, "ಅವರು ನಿನಗೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ತೊಂದರೆ ಕೊಡಲು ನಾನು ಅವರಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಯಾಕೆ? ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ತೊಲಗಿಸುವುದು ಹಾಗೆಯೇ.
ಒಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಮುರಿಯುವುದು. "ನೀನು ತುಂಬಾ ಮಹಾನ್" ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳುವಾಗ, ನಿನ್ನ ಅಹಂ ಉಬ್ಬಿ ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾನು, "ನೀನು ದೊಡ್ಡ ಮೂರ್ಖ" ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಹಲವು ಜನರು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರೆ, ಆಗ ನಿನ್ನ ಅಹಂ ಮುರಿಯುತ್ತದೆ. ಅವಮಾನ ಮತ್ತು ನಗೆಯು ನಿನ್ನ ಅಹಂನ್ನು ನುಚ್ಚುನೂರಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಹೊಗಳುವ ಮೂಲಕ, ಇನ್ನೊಂದು ಅಹಂನ್ನು ಮುರಿಯುವುದರ ಮೂಲಕ. ಹೀಗಾಗಿ, ಅವರು ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದಾಗಿ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಪಥವಾಗಿತ್ತು.
ಯಾವುದಾದರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ೧೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡುವಂತೆ ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಯಾರಲ್ಲಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಹೋಗಿ ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನ ಬಳಿಕ ಅವರು, "ನಾನು ೧೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಆಗ ಮಹಾಋಷಿಯವರು, "ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಹೇಳಿದರು?" ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೆ, "ಓ ಮಹಾಋಷಿ, ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ನೀವೇ ನನಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು" ಎಂದು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಕೊಡಲು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.
೧೦,೦೦೦ ನಿರ್ವಾಹಕರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನಗೊಳಿಸಲು ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದನು; ಅವರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವರ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲದರ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ್ದನು; ಮತ್ತು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಅಹಂಗೆ ಏನಾಯಿತು? ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಚೂರುಚೂರಾಯಿತು. ಈಗ ಅವನಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅವನು ದೂರುವಂತಿಲ್ಲ, "ಆ ಜನರನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಎದುರಿಸಲಿ" ಎಂದು ಅವನು ಹೇಳುವಂತಿಲ್ಲ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಗುರುಗಳು, "ಅದು ನಿನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ, ನೀನು ಅವರನ್ನು ಎದುರಿಸು, ಅದು ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲ" ಎಂದು ಹೇಳುವರು.
ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ನೀವು ಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ದೂರುವಂತಿಲ್ಲ. ಅದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹುಚ್ಚುತನದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದು, ಯಾವತ್ತೂ ನೀವು ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಅಳುವ ಒಬ್ಬ ಬಲಹೀನ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗದಂತೆ ನಿಮಗೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಡಿ.ಎಸ್.ಎನ್. ಕೋರ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿರುವಂತೆ (ಭಾಗವಹಿಸುವವರು ವೈಯಕ್ತಿಕ ತಡೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಗಡಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿ, ಆಂತರಿಕ ಸ್ಥಿರತೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಲವನ್ನು ನೀಡುವ ಒಂದು ಕಠಿಣವಾದ ಪರಿವರ್ತನಾ ತರಬೇತಿ) ನೀವು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಇದನ್ನು ಎಂದು ನಿಮಗೆ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಲಾಗಿದ್ದರೆ, ಆಗ ಅದು ಬೀರುವ ಪ್ರಭಾವವು ಕಡಿಮೆಯೆಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ, ಮತ್ತು ನಿಮಗೆ ಕೂಡಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಹಾಗೂ ಇಂತಹ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಷಯ ನಡೆಯುವಾಗ (ಮೇಲಿನ ಉದಾಹರಣೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಂತೆ ), ಆಗ ಅದು ಬಹಳ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ. ಅವರು ಯಾವುದೋ ಉದ್ದೇಶದೊಂದಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಹೇಳಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಬದಿಯಿಂದಲೂ, ನಿಮಗೆ ಅದರ ಅರಿವೂ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಹೀಗಾಗಿ ನೀವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಛಿದ್ರವಾಗುತ್ತೀರಿ, ಹಾಗೂ ಅದು ನಿಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬಲವಾಗಿಯೂ, ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹದ್ದನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ನೋಡಿ, ಯಾವುದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸಮತೋಲನದಿಂದ ದೂರ ತಳ್ಳುವುದೋ ಅದು ಅಹಂ ಆಗಿದೆ. ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳು ಮುರಿಯುವುದು ಹಾಗೂ ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳು ಮಾಡಲ್ಪಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಹಂ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ನೀವು ಒಬ್ಬರ ಅಹಂನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಏನಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ನೀವು ಒಬ್ಬರ ಅಹಂನ್ನು ಚೂರುಚೂರು ಮಾಡಿದರೆ ಅವರು ಇತರ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೂಡಾ ಮುರಿಯಬಹುದು. ಅಹಂ ಹಾನಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬಲ್ಲದು. ಅದು ಮುರಿಯಬಲ್ಲದು ಮತ್ತು ಅದು ನಿರ್ಮಿಸಬಲ್ಲದು. ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಹಿಟ್ಟಿನಂತೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಾದಿದಾಗ, ಅದು ಪದರದ ಮೇಲೆ ಪದರದೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ರಾಯಿಸೆಂಟ್‌ನಂತೆ (ಒಂದು ಖಾದ್ಯ)ಇರುತ್ತದೆ. ಕ್ರಾಯಿಸೆಂಟ್ ಹೇಗೆ ಮಾಡಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಪದರಗಳು ಹೇಗೆ ಬರುತ್ತವೆಂದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ನೀವದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಾದಿದಾಗ ಪದರಗಳು ಬರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಹಂ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಗುವುದು ಹಾಗೆಯೇ (ಅದನ್ನು ನಾದುವುದರಿಂದ).
ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ, ನಾವು ಸಾಲ್ಟ್ಸ್‌ಬರ್ಗ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ನಾನು ೨೦-೨೧ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವನಾಗಿದ್ದೆ. ಒಬ್ಬರು ಬಂದು ಮಹಾಋಷಿಯವರಲ್ಲಿ, ಇಂತಿಂತವರೊಬ್ಬರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆಂದು ದೂರಿದರು. ಅವರು ಇಡೀ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಅದನ್ನು ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹೀಗೆಂದರು, "ನೀನೂ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುವೆ ಮತ್ತು ನೀನು ಇದೆಲ್ಲದರ ಭಾಗವಾಗಿರುವೆ". ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಹೀಗೆಂದರು, "ನೀನು ಬಂದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ದೂರು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಒಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡುವಲ್ಲಿವರೆಗೆ ನೀನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನೀನು ಕೂಡಾ ಅದರ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿರುವೆ". ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಬಹಳಷ್ಟು ನಲುಗಿಹೋದನು ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗಾಬರಿಗೊಂಡನು. ಅದು ಆಘಾತ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಂತೆ ಇತ್ತು. ಅಹಂ, ಬಯಕೆ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬಂದಾಗ, ಈ ಎಲ್ಲಾ ನೋಬೆಲ್ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಅಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಯಾವುದಾದರೂ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ""ಆ" ಎಂಬುದು "ಗಾ" ಆಯಿತು ಮತ್ತು "ಗಾ" ಎಂಬುದು "ನಾ" ಆಯಿತು ಮತ್ತು "ನಾ" ಎಂಬುದು "ಯಾ" ಆಯಿತು". ಅವರು ಇಂತಹ ಕೆಲವು ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಯಾರಿಗೂ ಅದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ವೈದಿಕ ಪಂಡಿತರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ, ನಾವು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವುದು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಅಂತಹ ಒಂದು ಪರಿಶ್ರಮವಾಗಿತ್ತು.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ತಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬರು ನಿಗಾ ಇಡುವುದು ಮತ್ತು ಜಾಗೃತರಾಗಿರುವುದು ಹೇಗೆ? ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಭಾವನೆಗಳು ಅಲುಗಾಡಿದಾಗ ಏನು ಮಾಡುವುದು?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಹೌದು, ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಅಲುಗಾಡಿದರೆ, ಅದು ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ಅಲುಗಾಡಲಿ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ಇಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಉನ್ನತ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ, ಕರುಣೆಯೆಂಬುದು ಮೂರ್ಖತನ. ಯಾಕೆ? ನೀವು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರಬಲ್ಲಿರಿ; ಯಾರು ನೀವಲ್ಲವೋ ಅವರಿಗೆ. ನಿಮ್ಮ ಕೈಗೆ ನೋವಾಯಿತೆಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ. "ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯ ಕಡೆಗೆ ಬಹಳ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ನೀವು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ನೀವು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಹಾಗೆ ಹೇಳುತ್ತೀರಾ? ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮ ಭಾಗವಾಗಿರುವರೆಂದು ನೀವು ಹೇಳುವಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೆಲ್ಲಿ ಬಂತು? ಸರಿ, ನಿಮಗೆ ನೋವಾಯಿತು, ನಿಮಗೆ ನೋವಾದುದು ನಿಮ್ಮದೇ ಮೂರ್ಖತನದಿಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಲಾಮು ಹಚ್ಚಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತುಬಿಡಿ. ನಿಮಗೆ ನೋವಾಗುವಾಗ, ಅದು ನಿಮ್ಮ ಕರ್ಮ. ನೀವು ಯಾರಿಗೋ ಯಾವಾಗಲೋ ನೋವುಂಟುಮಾಡಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನೀವದನ್ನು ಈಗ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಪಡೆದಿದ್ದೀರಿ. ಒಂದು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಏನೂ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಉನ್ನತ ಜ್ಞಾನ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ನೀವು ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದು ಬೇರೊಬ್ಬರ ಕಾರಣದಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಅದು ನಿಮ್ಮಿಂದಾಗಿಯೇ ಎಂದು ಕೆಲವು ಗುರುಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ಹೇಳುವರು. ನೀವು ಆ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ ಅದನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ನೀವು, "ನನ್ನ ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೊಣೆಗಾರ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಆಗ ನೀವು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುತ್ತೀರಿ. ಆದರೆ ನೀವು, "ನಾನು ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನನ್ನಿಂದಾಗಿಯೇ, ಮತ್ತು ನಾನು ಕರ್ಮದ ಸ್ವಾಮಿತ್ವವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಆಗ ನೀವು ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತೀರಿ.
"ನಾನು ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆ ಅಚ್ಚು ಇರುತ್ತದೆ. ನೀವು ಒಳಗಡೆ ಯಾಕೆ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ? ನೀವು ಯಾಕೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗುವುದಿಲ್ಲ? ಹಿಂದೆ ನಡೆದುಹೋದ ಒಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ನಿಮ್ಮ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಯಾಕೆ ನೀವು ದೂಷಿಸುತ್ತೀರಿ? ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ, ನೀವು ದುಃಖಿತರಾಗಿರುವುದು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ಗುರುದೇವ, ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದಂತೆ ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಬಹಳ ಹತಾಶೆಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಾನೇನು ಮಾಡಬೇಕು?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಅದು ನಿನ್ನ ಕರ್ಮ, ಯಾರಿಂದಲೂ ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಇದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೋ, (ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯಂದಿರೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾ, ತಾವೂ ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಾ..)ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮುಗಿಯಿತು. ನೀನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವೆ, ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನಗೆ ಹೇಳಲಾರೆ. ನಾನು ಯಾಕೆ ನಿನಗೆ ಹೇಳಬೇಕು?
ಯಾವುದೇ ದಾರಿಯಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀನು ಈಗಾಗಲೇ ಹೇಳಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಸತ್ತಂತಿರು ಮತ್ತು ಯಾತನೆಯನ್ನನುಭವಿಸು! ಒಬ್ಬರು ಗುರುಗಳು ಅಂತಹ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವಾಗ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ನೋಡು: ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನೀನೊಂದು "ವಾಹ್" ಎಂಬ ಜಾಗವನ್ನು ತಲಪುವೆ. ಎಲ್ಲಿ ಮಾಡುವುದೇನೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಂತಹ ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಜಾಗ. ಅಲ್ಲಿ ಕರ್ತೃತ್ವವಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಅಹಂ ಇಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಹೊರಹೋಗುವ ದಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿ ಕೂಡಾ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅವರು (ಹಿಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳು)ಇದನ್ನು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮಾಡಿದರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಇದನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಇಟ್ಟಿರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ಇದನ್ನು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಹಲವು ಸಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, "ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯು ಹೊರಬಂದು ಅಲ್ಲಾಡಲು ಬಿಡಬೇಡಿ". ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ, ಅಂತಹ ಒಂದು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ನೀವು ಬದುಕಲಾರಿರಿ. ಒಂದು ದಿನ ಬದುಕಿರುವುದು ಕೂಡಾ ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಷ್ಟಕರ. ಆ ಪೀಳಿಗೆಯವರು ಯಾರೂ ಈಗ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿಲ್ಲ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಳೆಯ ಪೀಳಿಗೆಯವರು, ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನೇ ನನ್ನಲ್ಲಿ ದೀಪಕ್ ಚೋಪ್ರಾ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, "ಓ, ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರೆ, ಅವರಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಕರುಣೆಯ ಒಂದು ಹನಿಯೂ ಇಲ್ಲವೇ?"
ನಾನಂದೆ, "ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಡ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹುಚ್ಚುಹಿಡಿದೀತು. ಕನಿಷ್ಠಪಕ್ಷ ನೀನು ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನಾದರೂ ಕಾಪಾಡು".
ದೀಪಕ್ ಚೋಪ್ರಾ ಅವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಘಟನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಮಹಾಋಷಿಯವರೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೂಡಾ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಬಳಿಕ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎದ್ದು ಹೊರಟುಹೋದರು. ಅವರು ಹೋಗಿ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳ ಬಳಿಕ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ಬಂದು ಮಹಾಋಷಿಯವರಲ್ಲಿ, ಮಾರ್ಗ ದಾಟುತ್ತಿದ್ದ ವೇಳೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಒಂದು ಲಾರಿ ಬಂದು ಹೊಡೆದು ಅವರು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಮೃತಪಟ್ಟಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ಮಹಾಋಷಿಯವರಿಗೆ ಆ ಸುದ್ದಿ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಐದು ಸೆಕೆಂಡುಗಳ ಕಾಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತರು ಮತ್ತು ನಂತರ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲುತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಏನಾಯಿತೆಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ, ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲುತೊಡಗಿದರು. ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ ತಾನು ಬಹಳ ಆಘಾತಗೊಂಡೆನೆಂದು ದೀಪಕ್ ಹೇಳಿದರು.
ನಾನು ಅವರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ, "ನೋಡು, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀನು ತೀರ್ಮಾನಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಕರುಣೆ ಯಾಕಿರಬೇಕು? ನಿನ್ನ ಉಗುರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಾಗ ನೀನು, "ಓ ನಾನು ನನ್ನ ಉಗುರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ, ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಇಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜನರು ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಹಲವರು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ನಾವಿಲ್ಲಿಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಬಾರಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಹಾಗೂ ನಾವು ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಜೀವನವನ್ನೊಂದು ವಿಶಾಲವಾದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡು, ಆಗ ನಿನಗೊಂದು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾದ ಚಿತ್ರವು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ".
ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೊದಲು, ಆಗತಾನೇ ತನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು ಕಳಕೊಂಡ ಒಬ್ಬಳು ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್ ಶಿಕ್ಷಕಿಯೊಡನೆ ನಾನು ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಅವಳ ಗಂಡ ಕೂಡಾ ಒಬ್ಬ ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿದ್ದ. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ನಾನು ಒಂದು ದಿನ ಕಾದೆ ಮತ್ತು ಜನರೆಂದರು, "ಗುರುದೇವ, ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ, ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ".
ನಾನಂದೆ, "ಇಲ್ಲ, ಅವಳು ಒಂದು ದಿನ ದುಃಖದಲ್ಲಿರಲಿ, ಅವಳು ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡಲಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವೆ". ಹಾಗೆ, ಇವತ್ತು ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, "ನನಗೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಯಿತು" ಮುಂತಾದ ಯಾವುದೇ ಗೋಳಾಟವಿಲ್ಲದೆ ಅವಳು ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಅವಳಂದಳು, "ನಾನು ಬಂದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಗುರುದೇವ". ನಾನಂದೆ, "ಸರಿ, ಬಾ". ಈ ಪಥದಲ್ಲಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಅದು. ಪಥವು ನಿಮಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಆಂತರಿಕ ಬಲವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆಯೆಂದರೆ, ನಿಮಗೆ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ದುಃಖವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬರುತ್ತದೆಯೆಂದಲ್ಲ, ಅಲ್ಲ! ಅದು ಹಾಗಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ, ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳು ಈಡೇರುತ್ತವೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ನೀವು ಏನನ್ನೇ ಬಯಸಿದರೂ ಅದು ಈಡೇರುತ್ತದೆ. ನೀವು ಏನನ್ನೇ ಯೋಚಿಸಿದರೂ ಅದು ಬಹುತೇಕ ತಕ್ಷಣವೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಷಯವು ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮಂದಿಯನ್ನು ಬಲಹೀನರನ್ನಾಗಿಯೂ, ಹೆಚ್ಚು ಲೋಭಿಗಳನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆವೋ ಏನೋ ಎಂದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ನಿಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಶಿಷ್ಯ ಯಾರೆಂಬುದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಹೇಗೆ?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ನನಗೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರು ನಿಜವಾದವರೇ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದು ನಾನು ಯಾಕೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು? ಅವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಮೇಲಕ್ಕೇರುವರು. ಅವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಲ್ಲವಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬೀಳುವರು ಯಾಕೆಂದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯೂ ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ಒಬ್ಬರು ನಿಜವಾದವರೇ ಅಥವಾ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಯಾರ ಬಗ್ಗೆಯಾದರೂ ಯಾಕೆ ಸಂಶಯಪಡಬೇಕು? ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಒಳ್ಳೆಯವರು, ಮತ್ತು ಅವರು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ಅವರು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಕೆಳಕ್ಕಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಬಹಳ ಸರಳವಾದ ಗಣಿತ.
ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಶಿಷ್ಯರಿಂದಲೂ ಏನೂ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದರೆ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಅಹಿತಕರ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಎದುರಿಸಲಿ. ನೋಡಿ, ಅಹಿತಕರ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದು ಕೂಡಾ ಅವರನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯವರನ್ನಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಲಶಾಲಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ನಾನು, "ಓ, ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ" ಎಂದು ಯಾರನ್ನೂ ಸಾಂತ್ವನಪಡಿಸಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಿನಗೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಿದೆಯೇ? ಸರಿ, ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿಕೋ! ಇದು ಆತ್ಮೀಯವಾದ ಜ್ಞಾನ, ಜನಸಮೂಹದೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವಂತಹದ್ದಲ್ಲ. ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಮತ್ತು ಪಥದಲ್ಲಿ ಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಅರ್ಥಪಡಿಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಇರುವುದು ಇದು. ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ವಿಧಾನಗಳಿವೆ.
ಬಾದ್ ಅಂತೋಗಸ್ತ್, ಜರ್ಮನಿ
ನಮ್ಮ ಆತ್ಮದ ನಿಜವಾದ ಗುಣವು ಮೂರು ವಿಷಯಗಳಿಂದ ಮಂಕಾಗುತ್ತದೆ:೧. ಬಯಕೆ: ಅದು ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಾಗಿರಬಹುದು. "ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಿರುವುದು ಬೇಡ", ಎಂಬುದು ಕೂಡಾ ಒಂದು ಬಯಕೆ.
೨. ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿ: ಅಂದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ನಿರ್ಣಯಿಸುವ, ವಿವೇಚಿಸುವ, ತಿಳಿಯುವ ಕ್ಷಮತೆ.
೩. ಅಹಂ: "ನಾನು ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ" ಎಂಬುದು ಅಹಂ.
ಈ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳು ಆತ್ಮವನ್ನು ಮಸುಕಾಗಿಸುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನವೆಂದರೆ, ಎಲ್ಲಿ ನೀವು ಈ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳವರೆಗೆ ಹಾಗೇ ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತೀರೋ ಅದು - ಬುದ್ಧಿ, ಅಹಂ ಮತ್ತು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುವುದು. ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ, ಆದ್ದರಿಂದ ಹೆದರಬೇಡಿ. ಆನಂತರ ನೀವು ಎಷ್ಟು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಹೊಂದಬಹುದು.
ಎಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳೂ ಕೆಟ್ಟವೆಂದಲ್ಲ, ಕೆಲವು ಬಯಕೆಗಳು ಒಳ್ಳೆಯವು, ಕೆಲವು ಬಯಕೆಗಳು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಇತರ ಕೆಲವು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕೆಟ್ಟವು. ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯವೂ ಇವೆ, ಆದರೆ ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿರಿಸಲು ಕಲಿತರೆ, ಆಗ ಸ್ಥಿರತೆಯು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದುವೇ ಸಮಾಧಿ.
ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ವಿಷಯಗಳು ಇರುತ್ತವೆ, ಆದರೂ ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನೀವು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ, "ನಿನಗೇನು ಬೇಕು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಅವರು, "ಏನೂ ಬೇಡ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು. ನೀವಿದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರಾ? ಅವರು ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಧಾರಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮವನ್ನು ಮಂಕುಗೊಳಿಸುವಷ್ಟು ಅಹಂ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಬುದ್ಧಿಯು ಪ್ರೌಢವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಯಕೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಜ್ಞಾನ. ಬೇರೆ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ನಾವು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ಬಯಕೆಗಳಿಗೂ ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧವಿದೆಯೇ?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಯಾವುದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀವು ಯೋಚಿಸುವಿರೋ ಅದನ್ನು ನೀವು ಅದೃಷ್ಟವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತೀರಿ, ಅಲ್ಲವೇ? ಈಗ, ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಕೆಲವು ಗುರುಗಳು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆಂದರೆ, ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ನೋಡಿ, ಎರಡು ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆ:
೧. ನೀವು ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿ.
೨. ನೀವದನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕಿ.
ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ನಾವು, "ಸರಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತ್ರವೇ ಬಯಕೆ, ಅದು ಈಡೇರಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನೀವು ಹಿಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮಹಾಋಷಿಯವರೊಂದಿಗೆ, ನೀವೇನಾದರೂ ಮಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತೀರೆಂದು ನೀವು ಹೇಳಿದರೆ; ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮಿಲಾನೋಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ಒಂದು ಬಯಕೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರೆ, ನೀವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತೆ ಅವರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಹೆಚ್ಚಿನವರೊಂದಿಗೆ, ಈಡೇರುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ತಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಅವರು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಶಿಷ್ಯರೊಂದಿಗೆ, ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಲು ಕಲಿಯಲೆಂದು, ಅವರ ಬಯಕೆಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ನೆರವೇರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೋಪ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಬಯಕೆಗಳಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹಾಕುತ್ತವೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೀವು ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಎಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಅವರಿಂದ ಬಿಡಿಸಲು ನೀವು ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮುಂಚಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳು ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. "ನಾನು ಇದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ ಅಥವಾ ನಾನು ಅದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ನೀವು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನೀವು ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಮುಗಿಯಿತು, ನೀವದನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಪಡೆಯಲಾರಿರಿ. ನೀವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ, ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆ, ಅದು ಈಡೇರಿದ ಬಳಿಕವೂ, ಅದು ಏಳುವ ಮೊದಲು ನೀವು ಯಾವ ಜಾಗದಲ್ಲಿದ್ದಿರೋ ಅದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ಗುರುಗಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, "ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನನ್ನನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಅವರು, "ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನು ಇನ್ನೂ ದೂಷಿಸಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಕೂಡಾ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. "ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನನಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ, ನಾನು, "ಅವರು ನಿನಗೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ತೊಂದರೆ ಕೊಡಲು ನಾನು ಅವರಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಯಾಕೆ? ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ತೊಲಗಿಸುವುದು ಹಾಗೆಯೇ.
ಒಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಮುರಿಯುವುದು. "ನೀನು ತುಂಬಾ ಮಹಾನ್" ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳುವಾಗ, ನಿನ್ನ ಅಹಂ ಉಬ್ಬಿ ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾನು, "ನೀನು ದೊಡ್ಡ ಮೂರ್ಖ" ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಹಲವು ಜನರು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರೆ, ಆಗ ನಿನ್ನ ಅಹಂ ಮುರಿಯುತ್ತದೆ. ಅವಮಾನ ಮತ್ತು ನಗೆಯು ನಿನ್ನ ಅಹಂನ್ನು ನುಚ್ಚುನೂರಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಹೊಗಳುವ ಮೂಲಕ, ಇನ್ನೊಂದು ಅಹಂನ್ನು ಮುರಿಯುವುದರ ಮೂಲಕ. ಹೀಗಾಗಿ, ಅವರು ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದಾಗಿ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಪಥವಾಗಿತ್ತು.
ಯಾವುದಾದರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ೧೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡುವಂತೆ ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಯಾರಲ್ಲಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಹೋಗಿ ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನ ಬಳಿಕ ಅವರು, "ನಾನು ೧೦,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಆಗ ಮಹಾಋಷಿಯವರು, "ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಹೇಳಿದರು?" ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೆ, "ಓ ಮಹಾಋಷಿ, ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ನೀವೇ ನನಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು" ಎಂದು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಕೊಡಲು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.
೧೦,೦೦೦ ನಿರ್ವಾಹಕರನ್ನು ನಾಮಾಂಕನಗೊಳಿಸಲು ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದನು; ಅವರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವರ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲದರ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ್ದನು; ಮತ್ತು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಅಹಂಗೆ ಏನಾಯಿತು? ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಚೂರುಚೂರಾಯಿತು. ಈಗ ಅವನಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅವನು ದೂರುವಂತಿಲ್ಲ, "ಆ ಜನರನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಎದುರಿಸಲಿ" ಎಂದು ಅವನು ಹೇಳುವಂತಿಲ್ಲ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಗುರುಗಳು, "ಅದು ನಿನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ, ನೀನು ಅವರನ್ನು ಎದುರಿಸು, ಅದು ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲ" ಎಂದು ಹೇಳುವರು.
ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ನೀವು ಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ದೂರುವಂತಿಲ್ಲ. ಅದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹುಚ್ಚುತನದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದು, ಯಾವತ್ತೂ ನೀವು ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಅಳುವ ಒಬ್ಬ ಬಲಹೀನ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗದಂತೆ ನಿಮಗೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಡಿ.ಎಸ್.ಎನ್. ಕೋರ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿರುವಂತೆ (ಭಾಗವಹಿಸುವವರು ವೈಯಕ್ತಿಕ ತಡೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಗಡಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿ, ಆಂತರಿಕ ಸ್ಥಿರತೆ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಲವನ್ನು ನೀಡುವ ಒಂದು ಕಠಿಣವಾದ ಪರಿವರ್ತನಾ ತರಬೇತಿ) ನೀವು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಇದನ್ನು ಎಂದು ನಿಮಗೆ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಲಾಗಿದ್ದರೆ, ಆಗ ಅದು ಬೀರುವ ಪ್ರಭಾವವು ಕಡಿಮೆಯೆಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ, ಮತ್ತು ನಿಮಗೆ ಕೂಡಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಹಾಗೂ ಇಂತಹ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಷಯ ನಡೆಯುವಾಗ (ಮೇಲಿನ ಉದಾಹರಣೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಂತೆ ), ಆಗ ಅದು ಬಹಳ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ. ಅವರು ಯಾವುದೋ ಉದ್ದೇಶದೊಂದಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಹೇಳಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಬದಿಯಿಂದಲೂ, ನಿಮಗೆ ಅದರ ಅರಿವೂ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಹೀಗಾಗಿ ನೀವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಛಿದ್ರವಾಗುತ್ತೀರಿ, ಹಾಗೂ ಅದು ನಿಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬಲವಾಗಿಯೂ, ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹದ್ದನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ನೋಡಿ, ಯಾವುದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸಮತೋಲನದಿಂದ ದೂರ ತಳ್ಳುವುದೋ ಅದು ಅಹಂ ಆಗಿದೆ. ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳು ಮುರಿಯುವುದು ಹಾಗೂ ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳು ಮಾಡಲ್ಪಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಹಂ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ನೀವು ಒಬ್ಬರ ಅಹಂನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಏನಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ನೀವು ಒಬ್ಬರ ಅಹಂನ್ನು ಚೂರುಚೂರು ಮಾಡಿದರೆ ಅವರು ಇತರ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೂಡಾ ಮುರಿಯಬಹುದು. ಅಹಂ ಹಾನಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬಲ್ಲದು. ಅದು ಮುರಿಯಬಲ್ಲದು ಮತ್ತು ಅದು ನಿರ್ಮಿಸಬಲ್ಲದು. ನಿಮ್ಮ ಅಹಂನ್ನು ಹಿಟ್ಟಿನಂತೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಾದಿದಾಗ, ಅದು ಪದರದ ಮೇಲೆ ಪದರದೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ರಾಯಿಸೆಂಟ್‌ನಂತೆ (ಒಂದು ಖಾದ್ಯ)ಇರುತ್ತದೆ. ಕ್ರಾಯಿಸೆಂಟ್ ಹೇಗೆ ಮಾಡಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಪದರಗಳು ಹೇಗೆ ಬರುತ್ತವೆಂದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ನೀವದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಾದಿದಾಗ ಪದರಗಳು ಬರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಹಂ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಗುವುದು ಹಾಗೆಯೇ (ಅದನ್ನು ನಾದುವುದರಿಂದ).
ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ, ನಾವು ಸಾಲ್ಟ್ಸ್‌ಬರ್ಗ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ನಾನು ೨೦-೨೧ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವನಾಗಿದ್ದೆ. ಒಬ್ಬರು ಬಂದು ಮಹಾಋಷಿಯವರಲ್ಲಿ, ಇಂತಿಂತವರೊಬ್ಬರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆಂದು ದೂರಿದರು. ಅವರು ಇಡೀ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಅದನ್ನು ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹೀಗೆಂದರು, "ನೀನೂ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುವೆ ಮತ್ತು ನೀನು ಇದೆಲ್ಲದರ ಭಾಗವಾಗಿರುವೆ". ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಹೀಗೆಂದರು, "ನೀನು ಬಂದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ದೂರು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಒಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡುವಲ್ಲಿವರೆಗೆ ನೀನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನೀನು ಕೂಡಾ ಅದರ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿರುವೆ". ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಬಹಳಷ್ಟು ನಲುಗಿಹೋದನು ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗಾಬರಿಗೊಂಡನು. ಅದು ಆಘಾತ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಂತೆ ಇತ್ತು. ಅಹಂ, ಬಯಕೆ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬಂದಾಗ, ಈ ಎಲ್ಲಾ ನೋಬೆಲ್ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಅಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಮಹಾಋಷಿಯವರು ಯಾವುದಾದರೂ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ""ಆ" ಎಂಬುದು "ಗಾ" ಆಯಿತು ಮತ್ತು "ಗಾ" ಎಂಬುದು "ನಾ" ಆಯಿತು ಮತ್ತು "ನಾ" ಎಂಬುದು "ಯಾ" ಆಯಿತು". ಅವರು ಇಂತಹ ಕೆಲವು ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಯಾರಿಗೂ ಅದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ವೈದಿಕ ಪಂಡಿತರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ, ನಾವು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವುದು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಅಂತಹ ಒಂದು ಪರಿಶ್ರಮವಾಗಿತ್ತು.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ತಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬರು ನಿಗಾ ಇಡುವುದು ಮತ್ತು ಜಾಗೃತರಾಗಿರುವುದು ಹೇಗೆ? ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಭಾವನೆಗಳು ಅಲುಗಾಡಿದಾಗ ಏನು ಮಾಡುವುದು?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಹೌದು, ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಅಲುಗಾಡಿದರೆ, ಅದು ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ಅಲುಗಾಡಲಿ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ಇಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಉನ್ನತ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ, ಕರುಣೆಯೆಂಬುದು ಮೂರ್ಖತನ. ಯಾಕೆ? ನೀವು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರಬಲ್ಲಿರಿ; ಯಾರು ನೀವಲ್ಲವೋ ಅವರಿಗೆ. ನಿಮ್ಮ ಕೈಗೆ ನೋವಾಯಿತೆಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ. "ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯ ಕಡೆಗೆ ಬಹಳ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ನೀವು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ನೀವು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಹಾಗೆ ಹೇಳುತ್ತೀರಾ? ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮ ಭಾಗವಾಗಿರುವರೆಂದು ನೀವು ಹೇಳುವಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೆಲ್ಲಿ ಬಂತು? ಸರಿ, ನಿಮಗೆ ನೋವಾಯಿತು, ನಿಮಗೆ ನೋವಾದುದು ನಿಮ್ಮದೇ ಮೂರ್ಖತನದಿಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಲಾಮು ಹಚ್ಚಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತುಬಿಡಿ. ನಿಮಗೆ ನೋವಾಗುವಾಗ, ಅದು ನಿಮ್ಮ ಕರ್ಮ. ನೀವು ಯಾರಿಗೋ ಯಾವಾಗಲೋ ನೋವುಂಟುಮಾಡಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನೀವದನ್ನು ಈಗ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಪಡೆದಿದ್ದೀರಿ. ಒಂದು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಏನೂ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಉನ್ನತ ಜ್ಞಾನ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ನೀವು ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದು ಬೇರೊಬ್ಬರ ಕಾರಣದಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಅದು ನಿಮ್ಮಿಂದಾಗಿಯೇ ಎಂದು ಕೆಲವು ಗುರುಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ಹೇಳುವರು. ನೀವು ಆ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ ಅದನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ನೀವು, "ನನ್ನ ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೊಣೆಗಾರ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಆಗ ನೀವು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುತ್ತೀರಿ. ಆದರೆ ನೀವು, "ನಾನು ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನನ್ನಿಂದಾಗಿಯೇ, ಮತ್ತು ನಾನು ಕರ್ಮದ ಸ್ವಾಮಿತ್ವವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಆಗ ನೀವು ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತೀರಿ.
"ನಾನು ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಕರ್ಮವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆ ಅಚ್ಚು ಇರುತ್ತದೆ. ನೀವು ಒಳಗಡೆ ಯಾಕೆ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ? ನೀವು ಯಾಕೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗುವುದಿಲ್ಲ? ಹಿಂದೆ ನಡೆದುಹೋದ ಒಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ನಿಮ್ಮ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಯಾಕೆ ನೀವು ದೂಷಿಸುತ್ತೀರಿ? ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ, ನೀವು ದುಃಖಿತರಾಗಿರುವುದು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ಗುರುದೇವ, ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದಂತೆ ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಬಹಳ ಹತಾಶೆಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಾನೇನು ಮಾಡಬೇಕು?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ಅದು ನಿನ್ನ ಕರ್ಮ, ಯಾರಿಂದಲೂ ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಇದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೋ, (ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯಂದಿರೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾ, ತಾವೂ ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಾ..)ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮುಗಿಯಿತು. ನೀನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವೆ, ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನಗೆ ಹೇಳಲಾರೆ. ನಾನು ಯಾಕೆ ನಿನಗೆ ಹೇಳಬೇಕು?
ಯಾವುದೇ ದಾರಿಯಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀನು ಈಗಾಗಲೇ ಹೇಳಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಸತ್ತಂತಿರು ಮತ್ತು ಯಾತನೆಯನ್ನನುಭವಿಸು! ಒಬ್ಬರು ಗುರುಗಳು ಅಂತಹ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವಾಗ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ನೋಡು: ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನೀನೊಂದು "ವಾಹ್" ಎಂಬ ಜಾಗವನ್ನು ತಲಪುವೆ. ಎಲ್ಲಿ ಮಾಡುವುದೇನೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಂತಹ ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಜಾಗ. ಅಲ್ಲಿ ಕರ್ತೃತ್ವವಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಅಹಂ ಇಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬಯಕೆಯಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಹೊರಹೋಗುವ ದಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿ ಕೂಡಾ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅವರು (ಹಿಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಗುರುಗಳು)ಇದನ್ನು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮಾಡಿದರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಇದನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಇಟ್ಟಿರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ಇದನ್ನು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಹಲವು ಸಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, "ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯು ಹೊರಬಂದು ಅಲ್ಲಾಡಲು ಬಿಡಬೇಡಿ". ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ, ಅಂತಹ ಒಂದು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ನೀವು ಬದುಕಲಾರಿರಿ. ಒಂದು ದಿನ ಬದುಕಿರುವುದು ಕೂಡಾ ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಷ್ಟಕರ. ಆ ಪೀಳಿಗೆಯವರು ಯಾರೂ ಈಗ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿಲ್ಲ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಳೆಯ ಪೀಳಿಗೆಯವರು, ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನೇ ನನ್ನಲ್ಲಿ ದೀಪಕ್ ಚೋಪ್ರಾ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, "ಓ, ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರೆ, ಅವರಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಕರುಣೆಯ ಒಂದು ಹನಿಯೂ ಇಲ್ಲವೇ?"
ನಾನಂದೆ, "ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಡ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹುಚ್ಚುಹಿಡಿದೀತು. ಕನಿಷ್ಠಪಕ್ಷ ನೀನು ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನಾದರೂ ಕಾಪಾಡು".
ದೀಪಕ್ ಚೋಪ್ರಾ ಅವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಘಟನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಮಹಾಋಷಿಯವರೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೂಡಾ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಬಳಿಕ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎದ್ದು ಹೊರಟುಹೋದರು. ಅವರು ಹೋಗಿ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳ ಬಳಿಕ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ಬಂದು ಮಹಾಋಷಿಯವರಲ್ಲಿ, ಮಾರ್ಗ ದಾಟುತ್ತಿದ್ದ ವೇಳೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಒಂದು ಲಾರಿ ಬಂದು ಹೊಡೆದು ಅವರು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಮೃತಪಟ್ಟಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ಮಹಾಋಷಿಯವರಿಗೆ ಆ ಸುದ್ದಿ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಐದು ಸೆಕೆಂಡುಗಳ ಕಾಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತರು ಮತ್ತು ನಂತರ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲುತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಏನಾಯಿತೆಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ, ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲುತೊಡಗಿದರು. ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ ತಾನು ಬಹಳ ಆಘಾತಗೊಂಡೆನೆಂದು ದೀಪಕ್ ಹೇಳಿದರು.
ನಾನು ಅವರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ, "ನೋಡು, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲವೆಂದು ನೀನು ತೀರ್ಮಾನಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಕರುಣೆ ಯಾಕಿರಬೇಕು? ನಿನ್ನ ಉಗುರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಾಗ ನೀನು, "ಓ ನಾನು ನನ್ನ ಉಗುರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ, ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಇಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜನರು ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಹಲವರು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ನಾವಿಲ್ಲಿಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಬಾರಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಹಾಗೂ ನಾವು ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಜೀವನವನ್ನೊಂದು ವಿಶಾಲವಾದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡು, ಆಗ ನಿನಗೊಂದು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾದ ಚಿತ್ರವು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ".
ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೊದಲು, ಆಗತಾನೇ ತನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು ಕಳಕೊಂಡ ಒಬ್ಬಳು ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್ ಶಿಕ್ಷಕಿಯೊಡನೆ ನಾನು ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಅವಳ ಗಂಡ ಕೂಡಾ ಒಬ್ಬ ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿದ್ದ. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ನಾನು ಒಂದು ದಿನ ಕಾದೆ ಮತ್ತು ಜನರೆಂದರು, "ಗುರುದೇವ, ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ, ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ".
ನಾನಂದೆ, "ಇಲ್ಲ, ಅವಳು ಒಂದು ದಿನ ದುಃಖದಲ್ಲಿರಲಿ, ಅವಳು ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡಲಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವೆ". ಹಾಗೆ, ಇವತ್ತು ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, "ನನಗೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಯಿತು" ಮುಂತಾದ ಯಾವುದೇ ಗೋಳಾಟವಿಲ್ಲದೆ ಅವಳು ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಅವಳಂದಳು, "ನಾನು ಬಂದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಗುರುದೇವ". ನಾನಂದೆ, "ಸರಿ, ಬಾ". ಈ ಪಥದಲ್ಲಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಅದು. ಪಥವು ನಿಮಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಆಂತರಿಕ ಬಲವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆಯೆಂದರೆ, ನಿಮಗೆ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ದುಃಖವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬರುತ್ತದೆಯೆಂದಲ್ಲ, ಅಲ್ಲ! ಅದು ಹಾಗಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ, ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳು ಈಡೇರುತ್ತವೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ನೀವು ಏನನ್ನೇ ಬಯಸಿದರೂ ಅದು ಈಡೇರುತ್ತದೆ. ನೀವು ಏನನ್ನೇ ಯೋಚಿಸಿದರೂ ಅದು ಬಹುತೇಕ ತಕ್ಷಣವೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಷಯವು ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮಂದಿಯನ್ನು ಬಲಹೀನರನ್ನಾಗಿಯೂ, ಹೆಚ್ಚು ಲೋಭಿಗಳನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆವೋ ಏನೋ ಎಂದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಶ್ನೆ: ನಿಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಶಿಷ್ಯ ಯಾರೆಂಬುದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಹೇಗೆ?
ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ರವಿ ಶಂಕರ್: ನನಗೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರು ನಿಜವಾದವರೇ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದು ನಾನು ಯಾಕೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು? ಅವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಮೇಲಕ್ಕೇರುವರು. ಅವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಲ್ಲವಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬೀಳುವರು ಯಾಕೆಂದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯೂ ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ಒಬ್ಬರು ನಿಜವಾದವರೇ ಅಥವಾ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಯಾರ ಬಗ್ಗೆಯಾದರೂ ಯಾಕೆ ಸಂಶಯಪಡಬೇಕು? ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಒಳ್ಳೆಯವರು, ಮತ್ತು ಅವರು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ಅವರು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಕೆಳಕ್ಕಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಬಹಳ ಸರಳವಾದ ಗಣಿತ.
ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಶಿಷ್ಯರಿಂದಲೂ ಏನೂ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದರೆ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಅಹಿತಕರ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಎದುರಿಸಲಿ. ನೋಡಿ, ಅಹಿತಕರ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದು ಕೂಡಾ ಅವರನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯವರನ್ನಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಲಶಾಲಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ನಾನು, "ಓ, ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ" ಎಂದು ಯಾರನ್ನೂ ಸಾಂತ್ವನಪಡಿಸಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಿನಗೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಿದೆಯೇ? ಸರಿ, ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿಕೋ! ಇದು ಆತ್ಮೀಯವಾದ ಜ್ಞಾನ, ಜನಸಮೂಹದೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವಂತಹದ್ದಲ್ಲ. ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಮತ್ತು ಪಥದಲ್ಲಿ ಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಅರ್ಥಪಡಿಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಇರುವುದು ಇದು. ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ವಿಧಾನಗಳಿವೆ.